Een meester in licht en donker, maar ook de mentor van Edward Hopper op zijn weg naar de roem. Martin Lewis overleed in 1962 grotendeels onbekend en vergeten. In de jaren twintig van vorige eeuw oogst hij wat succes. Maar toen de Great Depression er aankwam en de vraag naar etsen deed verbleken, was ook dit kleine beetje roem voor Lewis voorbij.
Hopper leerde Lewis kennen in het begin van de jaren twintig en vroeg of hij bij hem de fijne knepen van het etsen mocht leren. Beiden hadden interesse voor het nachtleven in de grote Amerikaanse metropolis. Hopper heeft evenwel altijd volgehouden dat het werk van Lewis geen invloed had op zijn eigen werk. We zullen het evenwel nooit weten wat en hoe.
50 jaar na de dood van Lewis komt er terug interesse voor het werk en de etsen gaan tegenwoordig voor hoge prijzen naar de muren of kasten van verzamelaars. Hoewel de etsen niet de unieke sfeer van Hopper z’n schilderijen bevatten, hebben ze toch een ander soort kenmerkende kijk op het leven in de nachtelijke grootstad. Eenmaal werk van Lewis gezien, is het dan ook makkelijk herkenbaar door het filmisch karakter van schaduw en licht. Je kan er zonder problemen allerlei verhalen bij verzinnen van een tijd die al ver weg ligt in het verleden maar levend gehouden wordt in de deze uitmuntende etsen.